مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماریهای قلب و عروق

مطابق نتایج مطالعه در سطح ملی تحت حمایت مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماری‌های قلب و عروق ، میزان بقای 1، 5،3و 7 ساله در بیماران دچار سکته قلبی بستری شده در ایران در سال 1392، 88%، 81%، 78 % و 74 %  تخمین زده شده است. مطابق نتایج این مطالعه ، 72/37 درصد بیماران مردان و 27/63 درصد بیماران را زنان تشکیل می‌دادند بیشتر ‌افراد مبتلا به انفارکتوس میوکارد در گروه سنی 60-50 سال قرار داشتند (27/88%).  سابقه ابتلا به پرفشاری خون (36/22%) شایعترین عامل خطر فوت در بین بیماران بود. 70/29 درصد  افراد هنگام وقوع انفارکتوس میوکارد دارای علامت بودند و شایعترین علائم هنگام حمله قلبی درد بازوی چپ (40/60%)، تعربق (40/37%) و تنگی نفس (32/08%) بوده‌است. اکثریت‌ افراد (91/37%) افراد پس از وقوع انفارکتوس میوکارد به عارضه‌ای مبتلا نشده‌اند و شایعترین عارضه قلبی پس از انفارکتوس میوکارد ، نارسایی قلبی بود. شایعتر‌ین محل سکته در قلب Anterior wall (31/86 %) و بیشترین میزان کشندگی نیز مربوط به anterior wall, inferior wall and other site (30/76%) بود. شایعتر‌ین گروه دارویی دریافتی هنگام ترخیص گروه  دارویی (Aspirin, Clopidogrel) با میزان (94/22%) بود. به طور کلی میزان ‌بقا در کل دوره زمانی در زنان کمتر از مردان بوده است. استان‌های کهکیلویه و بویر احمد، اردبیل، کرمان، سمنان و تهران بیشترین بقای 7 ساله و استان‌های قم و همدان دارای کمترین میزان بقای 7 ساله بودند.  بیشترین تفاوت میزان بقای 7 ساله در گروهی که یک عامل عامل خطر را در سوابق پزشکی دارند در مقایسه با گروهی که آن عامل خطر را ندارند در مورد سابقه‌ی بیماری عروق کرونر مشاهده گردید. میزان بقا در افرادی که مصرف روزانه سیگار داشته‌اند بیشتر از افرادی بوده که سیگار مصرف نمی‌کرده‌‌اند. افرادی که دچار سکته در سه محل (anterior wall, inferior wall and other sites) بودند میزان بقای 1، 3، 5 و 7 ساله کمتری نسبت به سایر محل‌های وقوع انفارکتوس میوکارد داشتند.

متن اصلی مقاله : http://jrhs.umsha.ac.ir/index.php/JRHS/article/view/8091